પ્રશાંત દયાળ (મેરાન્યૂઝ, દીવાલ-ભાગ-36): સવારના સાડા આઠ વાગ્યે પોલીસની એક કાર ક્રાઈમ બ્રાન્ચમાં દાખલ થઈ, તે કાર ઈન્સપેક્ટર જાડેજાની જ હતી. જાડેજા કારમાંથી ઉતરી સીધા ડીસીપી સિન્હાની ચેમ્બરમાં ગયા. સિન્હા બારી પાસે ઉભા રહી સિગરેટ પી રહ્યા હતા. દરવાજો ખુલવાનો અવાજ આવતા ડીસીપીએ પાછુ વળી જોયુ અને પાછુ બારી તરફ જોતા કહ્યુ બેઠો, જાડેજા ખુરશીમાં બેઠા, ડીસીપી રાતથી કેટલી સિગરેટ પી ગયા તેવો વિચાર જાડેજાને આવતો હતો. સિગરેટ પુરી થવા આવી હતી, ડીસીપીએ બારી બહાર જોતા પુછ્યુ છોડ આયે ચાચા કો? જાડેજાએ કહ્યુ સર, ડીસીપીએ પુછ્યુ કુછ બોલા ચાચાને, જાડેજાએ કહ્યુ સર જબ મેં ઉનકો છોડને જા રહા થા. તબ વો રોને લગે થે, ઉન્હોને કહા મેરે પરવેજ કી કસમ ખાકે કહતા હું કે મુઝે નહીં પતા થા કી વો રાક્ષસ મેરે ઘર મેં ઠેરે થે. ફરી ડીસીપી અને જાડેજા વચ્ચે શાંતિ છવાઈ ગઈ. થોડીવાર પછી ડીસીપીએ પુછ્યુ જાડેજા ક્યા લગતા હૈ? ચાચા સચ બોલ રહા હૈ? જાડેજાએ ખુરશીમાં સહેજ ટટ્ટાર થતાં કહ્યુ સર મને લાગે છે કે ચાચા ખરેખર સાચુ જ બોલી રહ્યો છે. ડીસીપીની સિગરેટ પુરી થઈ તે પોતાના ટેબલ ઉપર આવ્યા અને એસટ્રેમાં સિગરેટ ઓલવતા કહ્યુ કે મને પણ તેવુ જ લાગે છે. જાડેજાને બહુ વિચિત્ર લાગી રહ્યુ હતુ કે તેમની સામે ડીસીપી ઉભા હતા અને જાડેજા ખુરશીમાં બેઠા હતા. ડીસીપીએ ચેમ્બરમાં ચાલવાની શરૂઆત કરી, તેમણે કહ્યુ જાડેજા ચાચા સાચુ તો બોલે છે પણ મને જે વાત ખટકી રહી છે તે પહેલી કે ચાચાએ 2002માં પોતાનો દિકરો ગુમાવ્યો છે, જેનો દિકરો ગયો તેના મનમાં ક્યાંકને ક્યાંક બદલો લેવાની ભાવના અથવા ગુસ્સો હોવો સ્વભાવીક છે, પણ ચાચાની વાતમાં મને ક્યાંય ગુસ્સો દેખાતો નથી. ખરેખર ચાચા ગુસ્સામાં નથી કે ગુસ્સો બતાડવા માગતા નથી. જો ચાચામાં જરા પણ બદલો લેવાની ભાવના હોય તો નસીરૂઉદ્દીને તેનો ફાયદો લીધો હશે તેવુ મને લાગે છે. જાડેજાએ કહ્યુ સર મને પણ જરા વિચિત્ર લાગે છે. ચાચા ખરેખર જાણતા ન્હોતા કે તેમના ઘરે બ્લાસ્ટ કરનાર રોકાય હતા કે પછી આપણે તેમના સુધી પહોંચી ગયા તેના કારણે તેમણે આપણને પોતાની દર્દનાક કહાની સંભળાવી દીધી? ડીસીપીએ માત્ર હમ્મ કહ્યુ એક તરફ ડીસીપીનું મન કહી રહ્યુ હતું કે ફિરોજચાચા સાચુ બોલે છે, કદાચ એટલે જ હજી ડીસીપીએ તેમની સાથે કોઈ સખ્તી કરી ન્હોતી અને તેમને ઘરે પણ જવા દિધા હતા પણ બીજી તરફ તેમની અંદરનો પોલીસ અધિકારી ચાચાના તમામ વ્યવહાર ઉપર શંકા કરી રહ્યો હતો.
આવુ પોલીસ અધિકારીમાં થવુ સ્વભાવીક હતું. ડીસીપીની અંદર રહેલો પોલીસ અધિકારી ચાચા સાચુ બોલે છે તેના પુરાવા માંગી રહ્યો હતો. ડીસીપીએ ઘડિયાળ સામે જોયુ. તેમણે જાડેજાને પુછ્યુ એક ચાઈ હો જાય, જાડેજાને ફાળ પડી ફરી એક ચ્હા એટલે બીજો એક કલાક. ડીસીપી જાડેજાનો ચહેરો જોઈ જાણે તેમના મનની વાત સમજી ગયા હોય તેમ તરત તેમણે સામેથી કહ્યુ બસ ચાઈ પી કે નિકલતે હૈ. કમાન્ડો ચ્હા લઈ આવ્યો ડીસીપી શાંત બેઠા હતા. ચ્હાનો કપ હોઠ સુધી આવ્યો અને ફરી ટેબલ ઉપર મુકતા કહ્યુ જાડેજા એક કામ કરો આજ કે દિન મેં આપ ચાચાને જો ભી બોલા વહ એક બાર વેરાફાઈ કરલો. ચાચા કા નંબર આપને લીયા હૈ ઉસકા સીડીઆર નિકાલો ઔર દેખો ચાચા કીસ કે સાથ સંપર્ક મેં થા ઔર આજ હી ચાચા કા નંબર સર્વેલન્સ મે ડાલ દો. ડીસીપી સિન્હા મનોમન બબડ્યા, બાત યહા રૂક જાય વો હમે મંજુર નહીં. જાડેજાએ તે સાંભળ્યુ હતું પણ તે કંઈ બોલ્યા નહીં. ડીસીપીને પણ ખબર પડી કે જાડેજાએ તે સાંભળ્યુ એટલે તેમણે જાડેજા સામે જોયુ અને એક હાસ્ય આપ્યુ, ચ્હાનો કપ પુરો થયો અને સિન્હાએ ફરી સિગરેટનું પાકિટ હાથમાં લીધુ અને ત્યારે જાડેજાએ કહ્યુ સર, તરત સિન્હાએ સિગરેટનું પાકીટ ટેબલ ઉપર પાછુ મુકતા કહ્યુ આજ કુછ જ્યાદા હો ગઈ ક્યો.. પછી ડસ્ટબીનમાં સિગરેટના ખાલી ખોખા તરફ નજર કરતા કહ્યુ અરે રાતભર મેં દો પાકિટ પી ગયા. જાડેજાએ ડીસીપીને સિગરેટ પીતા રોક્યા હતા એટલે તેમણે સંકોચ સાથે કહ્યુ સોરી સર, ડીસીપી હસવા લાગ્યા, તેમણે કહ્યુ અરે જાડેજા આપ સોરી ક્યો કહેતો હો, સોરી તો મુઝે કહેના ચાહીયે, સિગરેટ મે પીતા હું ઔર ધુવા આપ કે ફેફડે મે જાતા હૈ. તેમણે સિગરેટનું પાકિટ ડ્રોએરમાં મુક્યુ, મોબાઈલ ફોન લઈ ઉપરના શર્ટના ખીસ્સામાં મુક્યો, ડ્રોઅરમાંથી પોતાની પિસ્તોલ કાઢી ટેબલ ઉપર મુકી અને બેલ વગાડી કમાન્ડોને બોલાવી કહ્યુ ગાડી લગાવો. તરત કમાન્ડોએ ડીસીપીના ટેબલ ઉપર પડેલી પિસ્તોલ લીધી ત્યારે જ ડીસીપીને યાદ આવ્યુ હોય તેમ તેમણે કહ્યુ દેખો ભાઈ લોડ કી હોગી ઉસે અનલોડ કરદો. જાડેજા પણ જવા માટે ઉભા થયા હતા. ડીસીપીએ કહ્યુ અબ આપ ઘર જાકે આરામ કરો, મે દો બજે તક આ જાઉગા, પછી તેમને કંઈક યાદ આવ્યુ હોય તેમ તેમણે પોતાના કપાળ ઉપર હાથ મુક્યો, જાડેજાએ પુછ્યુ ક્યા હુવા સર, ડીસીપીના ચહેરા ઉપર અફસોસ આવી ગયો. તેમણે કહ્યુ અરે મેરી બીટીયા કો બુખાર થા, મેંને કલ સે ઉસકે સાથ એક ભી બાર બાત ભી નહીં કે અબ વો નારાજ હો જાયેગી. જાડેજાને લાગ્યુ કે તે કઈ રીતે સાહેબને આશ્વાસન આપે, પછી ડીસીપીએ કહ્યુ ચલો કુછ બાત નહીં બીવી કી ડાટ, ઔર બીટીયા કી નારાજગી સહેની હોગી. ડીસીપી ચેમ્બરની બહાર નિકળ્યા, તેમની કાર સ્ટાર્ટ થઈ ગઈ હતી. ડીસીપીએ કમાન્ડો સામે જોતા પુછ્યુ આપકી પાર્ટી ચેન્જ કરની હોગી. કમાન્ડોએ કહ્યુ જી સર, ઠીક હૈ, મુઝે છોડકર પાર્ટી ચેન્જ કર લેના. પાર્ટી ચેન્જ કરવાનો અર્થ થતો હતો કે રાતની શિફ્ટટમાં જે ડ્રાઈવર, કમાન્ડો અને વાયરલેસ ઓપરેટર નોકરી ઉપર આવ્યા હતા તેમની નોકરી પુરી થતી હતી અને સવારની શિફ્ટના નવા માણસો ડ્યુટી ઉપર આવવાના હતા. ડીસીપીની કાર સ્ટાર્ટ થઈ અને જાડેજાએ તેમને સલામ કરી.
ડીસીપીની કાર ક્રાઈમ બ્રાન્ચમાંથી બહાર નિકળી અને જાડેજાએ એક ઉંડો શ્વાસ છોડ્યો અને મોબાઈલ ફોન કાઢી પોતાના સબઈન્સપેક્ટરને ફોન જોડ્યો, જરૂરી સુચનાઓ આપી અને પોતે બપોરેને બે વાગે ઓફિસ આવશે તેની જાણકારી આપી. સબઈન્સપેક્ટરને આશ્ચર્ય થયુ કે જાડેજા અને ડીસીપી સર આખી રાત કામ કરતા હતા. પોતાની સરકારી જીપમાં બેસતા જાડેજાએ ડ્રાઈવરને પુછ્યુ સિગરેટ છે? ડ્રાઈવરે પાછુ વળી જોયુ તેને આશ્ચર્ય થયુ કારણ કે જાડેજા સાહેબને તેમણે ક્યારેય સિગરેટ પીતા જોયા ન્હોતા. જાડેજાએ તેની ખાતરી કરાવવા માટે કહ્યુ ભાઈ માથુ ભારે થઈ ગયુ છે એટલે સિગરેટ પીવી પડે તેમ છે. ડ્રાઈવરે તરત ખીસ્સામાંથી સિગરેટ અને માચીસ કાઢી આપ્યા. જાડેજા સિગરેટ પી રહ્યા હતા અને તેમની જીપ તેમના ઘર તરફ દોડી રહી હતી. જાડેજાએ ડ્રાઈવરને કહ્યુ કોલેજમાં હતો ત્યારે સિગરેટ પીતો હતો પણ એક દિવસ મારા બાપુ મને સિગરેટ પીતા જોઈ ગયા, મને ખુબ વઢ્યા, તે દિ પછી સિગરેટ છોડી દીધી, આજે પણ મારા બાપુની મને બહુ બીક લાગે, તે બેઠા હોય તો અમારાથી બેસાય પણ નહીં.
(ક્રમશ:)
ભાગ 35ઃ ‘મારી નાખો, મારી નાખો મીયાઓને અવાજ સાંભળી સ્ત્રીઓ, બાળકો, પુરુષો પણ ડરી ગયા હતા’
